17. maja 1992. godine odigrala se jedna od ključnih borbi za spas Kalesije ali i cijele Bosne i Hercegovine. Riječica Bijeljevac tog 17. maja 1992. godine svjedočila je velikoj hrabrosti skoro golorukih boraca Armije RBiH koji su u jurišu rušili agresorska uporišta čije su se snage u strahu od hrabrih bosanskih sinova doslovno razbježale.
U nastavku prenosimo događaje koji su zabilježeni tog 17. maja.
Agresor i dalje ne odustaje od spajanja sa svojim snagama na aerodromu Dubrave. U tom cilju vrši intenzivne pripreme, granatira naše položaje, dovodi svježe jedinice iz sastava Valjevskog korpusa, dovodi TV ekipu iz Novog Sada kako bi snimila spajanje svojih snaga na aerodromu Dubrave.
Opšti napad agresor je otpočeo 17.05.1992.g. iz pravca Dubnice sa pješadijom ojačanom oklopnim sredstvima i uz artiljerijsku podršku.
Napad je izveden oklopno-mehanizovanim sredstvima sa magistralnog puta, a pješadijske jedinice su krenule iz pravca Dubnice - južno od magistralnog puta.
Očekujući napad, Opštinski štab TO stavlja jedinice u punu borbenu gotovost i protivoklopnim sredstvima ojačava liniju odbrane oko magistralnog puta.
Pri nailasku oklopnih sredstava agresora dejstvom iz protivoklopnog oružja uništena je neprijateljska samohotka 90 mm. Uništavanjem samohotke kod naših boraca je podignut borbeni moral, tako da su nalet agresorske pješadije u rejonu Hamzića sa uspjehom odbili, nanoseći neprijatelju velike gubitke.
Iz D.Rainaca, Prnjavorska četa predvodena komandantom i načelnikom Rejonskog štaba TO Prnjavor, Esadom Čanićem i Senadom Hamzićem je, iz pokreta, u rejonu Marevina stupila u borbu sa agresorom i tom prilikom nanijela mu velike gubitke u živoj sili.
Značajnu ulogu u odbijanju napada odigrao je zamjenik komandira čete, Ibro Huremović i borci: Mehmedalija Kaletović, Ramo Novačinović i Reuf Ibralić. U borbi protiv neprijateljske pješadije ranjen je Mehmedalija Kaletović - Kale, a teže je ranjen Refik Ibralić.
Artiljerijsku podršku našim snagama u odbijanju napada agresora vršio je vod minobacača 82 mm pod komandom komandira voda, Galiba Mešića, sa vatrenog položaja u Gajevima, kod džamije. Upravljanje artiljerijske vatre vršio je osmatrač Kasim Bošnjaković sa osmatračkog mjesta na kući Saliha Sinanovića Hadžije. Naša artiljerija direktno je pogodila dva kamiona puna agresorskih vojnika u rejonu Dubnice. Tom prilikom neprijatelju su nanešeni veliki gubici u živoj sili i izbačena je iz stroja Borogovska četa koja je imala osam poginulih i osamnaest ranjenih i Valjevska četa koja je imala više poginulih i ranjenih.
Zbog velikih gubitaka u živoj sili i materijalno tehničkim sredstvima agresor je bio primoran da odustane od daljeg napada. U redovima agresorske vojske nastupila je panika i masovno bježanje u pravcu Kalesije i Zvornika.
Težak poraz agresora na Bijeljevcu definitivno je pokopao njegove želje i namjere da izvrši spajanje sa jedinicama JNA na aerodromu Dubrave.
(Iz knjige “Kalesija – priprema i odbrana od agresije 1992.”, autora dr. Seada Omerbegovića i profesora historije rahm. Halida Tubića)
Pobjedom na Bijeljevcu stvoreni su uslovi za dalje napredovanje naših boraca i oslobađanje Prnjavora, Kalesije, Dubnice...što se i desilo u narednim danima.
